 Szczególnie efektowne to powyzsze zdjęcie, które planowałam wstawić na końcu, ale tak się samo ustawiło i nie mam na to sposobu, więc niech już tak zostanie...Mam jakieś kłopoty z edycją notek, w których jest połączenie tekstu ze zdjęciami ?  |
| Powyższe zdjęcie było punktem centralnym mej poprzedniej, ale już zlikwidowanej notki, za co przepraszam komentujących, bo razem z ich wypowiedziami. Otóż nie udało mi się tak ponownie ustawić edycji, żeby wszystkiego nie popsuć. Poprawić trzeba było koniecznie, ponieważ pod tym zdjęciem widniał podpis, iż jest to majowo-świąteczne, dekoracyjne podświetlenie ( UWAGA ) - PAŁACU PREZYDENCKIEGO . A wszakże to zdjęcie wraz z nazwą GMACHU ściągnęłam z Gazety.pl - czyli ściągnęłam wraz z czyimś błędem, czyli, przyznaję się, bezmyślnie i to bardzo ! Nawet jako baba z prowincji, która dawno nie była w stolycy , powinnam jednak zauważyć, że ten budynek jakoś taki inny niż ten słynny " od krzyża " na Krakowskim Przedmieściu... !!! W jednym z komentarzy pod tamtą notką zwrócono, i bardzo słusznie, uwagę, że to jednak zupełnie inny, choć też ważny budynek, który już bez podświetlenia ściągnęłam w innym miejscu Netu. Powinnam wyciągnąć stąd nauczkę dla siebie, a może nawet 2 nauczki : nie ufać tak bezkrytycznie Internetowi, a jak się już ściąga cudze zdjęcia ( do czego się zazwyczaj przyznaję ), to też umiejętnie, z głową... |
 |
| I co to za budynek, ten sam, który widnieje powyżej ? W każdym razie nie jest to Pałac Prezydencki...a mnie jest trochę głupio za poprzednią notkę. |
W 1900 roku rozpoczęto budowę kompleksu koszar Korpusu Kadetów im. Aleksandra Suworowa. Gmach został ulokowany w miejscu stacjonowania litewskiego pułku Gwardii Cesarskiej. Projekt budynku stworzył Wiktor Junosza Piotrowski, a prace budowlane odbywały się pod nadzorem inż. Henryka Juliana Gaya. Zakończono je w 1903 roku. Wzdłuż Alei Ujazdowskich, od dzisiejszej ul. Bagatela do placu Na Rozdrożu, powstały mniej reprezentacyjne budynki koszarowe[2].
OdpowiedzUsuńW 1914, po wybuchu I wojny światowej, magistrat Warszawy urządził w głównym gmachu szpital miejski dla 1500 osób. W wyniku ofensywy niemieckiej i wycofania się wojsk rosyjskich miasto zostało zajęte przez Niemców, a kompleks budynków przekształcono w forteczny szpital wojskowy Festungslazarett N.1. Szpital działał do listopada 1918 roku. Po pertraktacjach z Radą Żołnierską szpitala, podjętych przez oficerów polskiej Szkoły Podchorążych Piechoty z Ostrowi Mazowieckiej, obiekt przejęto bez walki w zamian za ułatwienie ewakuacji chorych i rannych żołnierzy niemieckich do ojczyzny. 20 listopada Szkoła Podchorążych Piechoty przejęła budynek.
Podczas przewrotu majowego w 1926, batalion Szkoły Podchorążych Piechoty opowiedział się po stronie legalnego rządu. Po przewrocie, we wrześniu 1926, szkołę przeniesiono do poprzedniej siedziby w Ostrowi Mazowieckiej. Rozpoczęto remont obiektu, podczas którego dobudowano środkowe skrzydło. Budynek uzyskał zachowany do dziś kształt litery E. W 1928 przeniesiono tu siedzibę Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych, na czele którego stanął marszałek Józef Piłsudski. Skrzydło południowe, od strony ogrodu i ul. Bagatela, zajęły zbiory Centralnej Biblioteki Wojskowej oraz zasoby Muzeum Polskiego w Rapperswil. Po przewiezieniu do Polski eksponaty zdeponowano tu do czasu wybudowania Nowego Gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie.
We wrześniu 1939 roku, podczas oblężenia Warszawy, gmach został zbombardowany. Spłonęły Centralna Biblioteka Wojskowa oraz księgozbiór Biblioteki Rapperswilskiej. Parter budynku i skrzydło północne zajęły koszary SS. W czasie powstania warszawskiego zrujnowane skrzydło południowe, wraz z przyległym ogrodem jordanowskim, stało się miejscem egzekucji tysięcy mieszkańców Warszawy, których zwłoki palono w kotłowni budynku.
W 1946 budynki przeszły na własność państwa i rozpoczęła się ich przebudowa, która trwała do 1948 roku. Nad częścią centralną nadbudowano tzw. salę kolumnową, mieszczącą 1000 osób, od frontu dobudowano trzecie piętro, główne wejście z kolumnami wysunięto przed front budynku. Ponieważ gmach przeznaczono na siedzibę Rady Państwa, hol główny, klatka schodowa prowadząca na I piętro oraz niektóre sale zyskały charakter reprezentacyjny.
W latach 1953–1996 w gmachu mieścił się Urząd Rady Ministrów. Jednocześnie w okresie od 1959 do 1989 skrzydło południowe zajmowała Wyższa Szkoła Nauk Społecznych, działająca przy Komitecie Centralnym PZPR. Szkoła, w 1984 przemianowana na Akademię Nauk Społecznych, była miejscem kształcenia kadr partyjnych. W wyniku zmian ustrojowych partia przestała istnieć, pomieszczenia uczelni zajęły Biblioteka Główna URM (III piętro), Biuro Prasowe Rządu (obecnie Centrum Informacyjne Rządu – II piętro) oraz sekretariaty i gabinet Prezesa Rady Ministrów (I piętro).
W 1995 gmach główny oraz sąsiednie budynki wpisano do rejestru zabytków ówczesnego województwa warszawskiego jako przykład architektury reprezentacyjnej miasta Warszawy.
Obecnie[edytuj]Od stycznia 1997 w gmachu głównym działa Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. Odbywają się tu cotygodniowe posiedzenia Rady Ministrów, budynek jest także miejscem pracy premiera. W budynku przyjmowane są oficjalne delegacje krajowe i zagraniczne. To pod tym budynkiem pod parkanem uprawia ie narodowe sporty w rodaju palenia opon, przeróżnych kukieł i rozbijania miasteczek namiotowych np białych.
Za wikipedią
z pozdrowieniami - klu
Dzięki,( za pozdrowienia również ) ale też to wszystko wyczytałam w Wikipedii,wprawdzie już po popełnieniu poprzedniego błędu. Tym razem te zdania pytające - w tytule i w tekście - to już świadome pytania, raczej retoryczne,bo już nabyłam wiedzę o tym gmachu...
OdpowiedzUsuńWidać słabeńki mam nos do wyczucia retoryki ;-)
OdpowiedzUsuń