 |
| Jedyny w swym rodzaju malarski portret Jesieni ( PANA JESIENI ?? ) , autorstwa Giuseppe Arcimboldo ( patrz: Wikipedia ) |
 |
| Jesienna dekoracja ogrodowa - obrazek, który niedawno widniał jako tytułowy i zrobiło mi się go żal po usunięciu, więc upycham go tutaj, aby jeszcze się cieszyć jego kolorami |
 |
| Tradycyjny ... symboliczny " żółty jesienny liść " |
 |
| Jeden z najbardziej znanych obrazów z historii rodzimego malarstwa o adekwatnym , na tę porę roku, tytule - " Babie lato " - realisty Józefa Chełmońskiego |
 |
| A tu obrazek innego wybitnego i znanego z historii sztuki - malarza rosyjskiego realizmu - I.Szyszkina " W sosnowym lesie " - b.delikatne ślady jesieni, ale już zauważalne |
 |
| Tak będzie wkrótce... |
 |
| A na razie... tak już jest w bardzo wielu miejscach ( wszystkie zamieszczone zdjęcia nie są moje. niestety... |
 |
| Jedno ze zdjęć mej łódzkiej przyjaciółki, czyli widok z jej balkonu na VII piętrze w sierpniowy późny wieczór, które mnie skłoniło do podjęcia również takiego działania - bo mam już komórkę z aparatem ...wreszcie... Trzeba zatem wyjść z nią na własny balkon ... chociażby, niedaleko... |
 |
| A raczej, co widział aparat w mej komórce w sierpniowy księżycowy wieczór - widok na niebo i bloki mieszkalne - z balkonu na V piętrze Objaśniam, bo ja wiem, na co patrzyłam, a nie wiem , czy odbiorcy tego zdjęcia odgadują trafnie...? |
 |
| Widok na świat z tego samego, czyli mojego balkonu, w momencie wschodzenia słońca, które jeszcze ukryte jest dla mnie za wieżami pobliskiego kościoła. Sądzę, że to zdjęcie jest na pewno bardziej czytelne niż poprzednie ? Niektórzy oglądający to moje "dzieło"byli tylko niezwykle zdziwieni, jak mogłam zrobić zdjęcie o takiej porze doby, skoro przesypiam z reguły całe przedpołudnie... ? To się zgadza, ale czasami zdarza się wyjątek przy każdej regule, o czym wszak wiadomo,prawda ? Przy tej okazji jeszcze raz ( łącznie z poprzednią notką ) podkreślam, że warto patrzeć w niebo, na niebo... " bo ileż tam widoków " ( za A.Mickiewiczem ) |
 |
| Z cyklu " niebo nad Łodzią w obiektywie mej przyjaciółki " ( co pewien czas , już wcześniej pokazywałam tu efekty zainteresowania mej przyjaciółki i stali czytelnicy zapewne kojarzą ten fakt ) |
 |
| Inny widoczek nieba nad Łodzią ( o zmroku ) |
 |
| Zdjęcie, jak widać z Netu, bo mnie ono urzekło tymi obłoczkami |
 |
 |
| Zdjęcia ( akurat z aparatu Syna , z pewnych wakacji nad Bałtykiem), na którym widoczne niebo , typowe dla naszego rodzimego krajobrazu; świetna ilustracja do opisu z " Pana Tadeusza " - ROZMOWA między Hrabią a tytułowym p. Tadeuszem |
 |
| I na tym zdjęciu widzimy ową " grę obłoków " na "naszym niebie " |
 |
| Obrazek nieba o kolorycie związanym z porą dnia ( odblaski słońca ) |
 |
| Obrazek w dzisiejszej wyszukiwarce GOOGLE |
 |
| Obrazeczek z Netu - wydarzenie na czasie - niewątpliwie ;) |
 |
| Zdjęcie baardzo archiwalne - uzyskany dzięki szkolnemu koledze skan zdjęcia mojej klasy licealnej na wycieczce do łódzkiego Zoo. Tu pobliskie okolice w parku rozrywki i rekreacji na " Zdrowiu " ( " Zdrowie "- taka nazwa dla tej okolicy w Łodzi...do dziś ") Nie jest to cała klasa, bo nie widzę niektórych osób, a byliśmy wtedy w X c ( według tamtego systemu nauczania 11-letniego ). Ja jestem na zdjęciu... ale pozostawiam ten fakt jako zagadkę dla chętnych, a starzy znajomi rozpoznają, chyba bezbłędnie... ? Zdjęcie z tych czarno-białych, takie czasy... |
 |
| Budynek mojej szkoły średniej, czyli II LO ( obecnie im. Królowej Jadwigi, tak jak gimnazjum w czasach II Rzeczypospolitej - powrót do tradycji ). Zdjęcie, z aparatu kolegi, na boisko ( raczej namiastkę boiska, po prostu podwórko za budynkiem ). Front budynku od strony ulicy, a TU na tyłach odbywa się właśnie lekcja wf-u dziewcząt ( chłopcy mieli oddzielnie ) |
 |
| Zdjęcie z lat, gdy nadal chodziłam do szkoły, ale ..." będąc młodą nauczycielką ", ( bo nie " lekarką " ze skeczu ). Tak jakoś, już od połowy ostatniego roku studiów, zgodziłam się na posadę polonistki w nowopowstałej szkole zawodowej przy bawełnianych zakładach "Pamotex " dla wykwalifikowanych robotników tego, wiodącego wówczas, przemysłu. Po pierwszym półroczu  j.polskiego, a w Pamotexie pracował mój Tato ...i tak mnie skaptowano, właśnie. Ale, niestety, tak "dostałam w kość " w tej szkole ( równolegle godziny w innej zawodówce ), że z ochotą przeniosłam moje skołatane nerwy do zacisza biblioteki ( potrzebowano kierownictwa i nie trzeba było mieć koniecznie studiów bibliotekarskich, dobre i polonistyczne, więc się podjęłam ). Podjęłam się , spodobało mi się ...i tak przestałam w końcu CHODZIĆ DO SZKOŁY co roku w dniu 1.września. Ale potem przeżywałam tę powtórkę z moimi dziećmi, aktualnie jeszcze z wnukami ...choć w małym stopniu, bo nie mieszkamy w pobliżu, a nawet daleko |
 |
| To zdjęcie budynku, który został przeznaczony na lokum ( tymczasowe, ale 6 lat tam popracowałam ) dla ,wspomnianej, Zasadniczej Szkoły Włókienniczej ( oficjalnie ) zamieścił jeden z byłych uczniów na portalu Nasza Klasa.pl i stamtąd je przeniosłam. To było zupełnie nietypowe i jedyne w swym rodzaju miejsce na lokal dla szkoły ( choć to była mała szkoła, zaledwie dwuletnia ). To nawet zabytek z początku XX wieku, drewniany dworek - letni dom rodziny fabrykanta Endera ( jeden z założycieli przemysłu włokienniczego w moim mieście ), otoczony niewielkim parkiem ( kiedyś znacznie większym, ale zaszły zmiany po wojnie ). To miejsce wspominam z sentymentem i z żalem, bo zabytek ten spłonął doszczętnie przed kilku laty. |
 |
| A to już budynek I LO im. J.Śniadeckiego - szkoły średniej obojga moich dzieci. Nie poszły śladami matki do II LO ( tato ich był z innego miasta, więc nie byłoby możliwe ), ponieważ ta szkoła znajdowała się niedaleko naszego zamieszkania i raczej ją wolały, a ja się nie upierałam po stronie ...TRADITION... ( patrz: Tevje Mleczarz ) |
 |
| Zaledwie fragment frontu budynku V LO w Krakowie przy ul. Studenckiej, do którego aktualnie uczęszcza moja wnuczka, obecnie - od tego dnia - do klasy II . W obecnym systemie nauczania czeka ją jeszcze za rok klasa III. Ja w jej wieku - 17/ 18 lat byłam już w klasie maturalnej i taka to różnica - zresztą, jedna z wielu w ogóle... wszystko się zmienia ( MY także ). I taką refleksją zakończę... bo jakże się rozpisałam, łał... |
